Menedżerowie organizacji publicznej a zmiana strategiczna

Menedżer publiczny to pracownik sektora publicznego, który powierzone mu zadania realizuje poprzez swoich współpracowników i podwładnych.

Najważniejszą kompetencją zawodową menedżera uznaje się indywidualną kreatywność w zakresie tworzenia na podstawie posiadanej wiedzy i umiejętności nowych instrumentów wykorzystywanych na własnych działaniach zarządczych. Zatem przedsiębiorczy menedżer publiczny to ten, który realizuje swoje funkcje menedżerskie. Wykorzystując instrumenty zarządzania publicznego np. zarządzanie strategiczne, jakością, projektami, jednorazowe działanie nieodzowne do realizacji pewnego programu; zarządzanie zasobami ludzkimi, zarządzanie różnorodnością.

Cechy menadżerów publicznych:
1. Są odpowiedzialni za wykonanie programu albo realizację produktu lub usługi.
2. Są oceniani na podstawie osiągniętych rezultatów wg jasno określonych kryteriów i celów zarządzania.
3. Są desygnowani na stanowiska (pozycji w organizacji) i często piastują je na podstawie umowy o pracę.
4. Posiadają bezpośrednią i pośrednią odpowiedzialność przed instytucją publiczną.
5. W procesie podejmowania decyzji posiadają znaczący poziom autonomii.
6. Mają swobodę dysponowania zasobami tak finansowymi jak i ludzkimi.
7. Zasadniczo są menedżerami liniowymi, tzn. te cele i rezultaty osiągają poprzez ludzi (nie są doradcami i konsultantami).

Menadżerowie wpływają na zmianę strategiczną JST. Nowe podejście do zarządzania, dysponowanie nowymi narzędziami zmieniają strategię jednostki organizacyjnej.

Dopasowują jednostkę do jej otoczenie. Wprowadzają często schematy i metody z gospodarki rynkowej do instytucji.