Polityka społeczna - notatki studenckie - cz.2

Polityka społeczna – definiowanie pojęć ubóstwo, bezdomność. Jako działalność praktyczną określa się jako działalność państwa. Jest nauką interpersonalną, związana jest z etyką, demografią, socjologią.

Istnieje ścisły związek między polityką i ekonomią. Dobry ekonomista nie może być tylko ekonomistą.

Związek polityki ze statystyką: jeżeli politykę społeczną określamy jako naukę, która ma czynić postęp, musimy ją jakoś mierzyć, tak więc statystyka jest niezbędnym narzędziem polityki społecznej, która pomaga zbadać jej dynamikę

Prawo określa główne cele i sposoby finansowania polityki społecznej. Związek polityki społecznej z naukami medycyny: psychiatria, resocjalizacja.

Potrzeby polityki społecznej:

- zaspokojenie potrzeb pracy jako podstawy egzystencji ludzi

- sfera bytu, mieszkanie

- pomoc materialna

- ochrona zdrowia

- edukacja

- działalność kulturalna

- satysfakcja z pracy

- poczucie bezpieczeństwa

Celem polityki społecznej jest odwołanie się do systemu wartości. Elementem systemu wartości jest rozwój osobowości ludzkiej. Z tego systemu wynikają działania praktyczne.

Kwestia społeczna(wg. J. Damęckiego – polityk społeczny) – konkretny problem społeczny o najwyższym stopniu dotkliwości, tworzący sytuacje krytyczne w życiu jednostek i całej zbiorowości, a zarazem powodujący zakłócenia w życiu społeczeństwa. Kwestie społeczne nie mogą być rozwiązane jednostkowo, lecz przez państwo.

Kwestie społeczne:

            - bezrobocie

            - wojny

            - głód

Katalog celów i wartości, które są współcześnie oczekiwane:

- bezpieczeństwo socjalne obejmujące zapewnienie dochodów i usług w sytuacji wystąpienia   ryzyka(choroba, starość, bezrobocie, kalectwo)

- inwestycja w człowieka, inaczej tworzenie równych szans rozwoju ludzi

- pokój społeczny stanowi podstawę stabilizacji życia ludzi, podstawę współpracy dla osiągnięcia celów

- życie rodzinne

Adresatami polityki społecznej są grupy społeczne, indywidualne jednostki, które nie mogą zabezpieczyć sobie niezbędnych do życia potrzeb.

Podmiotem polityki społecznej są wszystkie instytucje, organy i organizacje, których zadaniem jest realizacja polityki społecznej, a głównie jest to państwo, które określa linię polityki i nadzoruje metody wprowadzania ich w życie. Przez państwo należy rozumieć administrację centralną, zakłady pracy.

Typy podmiotów polityki społecznej:

a)     międzynarodowe

Pomagają pracującym, angażują ludzi do działań: Organizacja Do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa, ONZ, Światowa Organizacja Zdrowia, Międzynarodowa Organizacja Pracy

b)    państwo i jego instytucje

Państwo ustala to, co jest do zrobienia, czyli cele postępu społecznego, ustala zadania i sposoby realizacji zadań, tworzy organy organizacji państwowych, wydaje szczegółowe opisy w ramach ustawodawstwa społecznego, ustala zasady gromadzenia i wydatkowania środków

c)     pozapaństwowe instytucje i organizacje

Grupy samopomocowe fundacje, stowarzyszenia społeczne: PCK(niesie pomoc chorym), Towarzystwo Przyjaciół Dzieci

d)    lokalne(samorządy terytorialne, gminy, powiaty, województwa)

Obrona interesów danej społeczności, podmioty te uczestniczą w decyzjach władz lokalnych. Do zadań samorządów terytorialnych należy rozpoznanie potrzeb rodzin oraz zaspokojenie tych potrzeb

e)     zakłady pracy

Do lat ’80 były ważnym podmiotem polityki społecznej. Państwo sprawowało opiekę nad obywatelami poprzez zakłady pracy, które opiekują się i rozwijają sferę socjalną dla pracowników. Zakłady pracy zaczęły rozwijać żłobki i przedszkola.